Ein vakur og fjølbroyttur túrur eftir gomlu bygdagøtuni, har gingið verður gjøgnum víðu og friðsælu Hvalvíks- og Vestmannahøgunum, harundir fram við áum, gjáum og vatnbyrgingum

Túrurin byrjar í Hvalvík við Missiónshúsið (Hvalvíksvegur 77), har gingið verður eftir nýggju gøtuni niðan til bøgarðsportrið. Haðani verður gingið niðan gjøgnum sera hugnaliga økið millum Laðagerðini.

Gingið verður víðari niðan eftir Rossaryggi, á norðaru síðu á Myllá. Eitt sindur tungt er at ganga niðan, og var tað tí vanligt at hvíla uppi við endan av Rossaryggi, har fyrsti varðin stendur, í 160m. hædd. Her er eitt hav, sum ein 14 ára gamal skal hava lyft.

Komin niðan í 250m. hædd verður gingið fram við vøkru Hvalvíksgjónni. Tá vestmenningar komu við grindaboðum, róptu teir fyrstu ferð við Hvalvíksgjógv, og aðru ferð niðri við niðasta varðan.

Tá komið er niðan á endan av Krossbrekku, við Kelduna, var sigur, at fáa sær upp í munnin av góða kelduvatninum. Navnið á Krossbrekku sipar til, at tá ein kemur vestanífrá, tá sást krossurin á kirkjuni á hesum stað. Kláraði seyðatjóvur at renna undan til Krossbrekku, har teir sóu krossin á kirkjuni, blivu teir náðaðir.

Í dag er gøtan ikki so sjónlig alla staðni, og onkustaðni gongur gøtan í ánni. Fyrr bleiv hon nógv brúkt bæði til Vestmanna og til Kvívík, har tað eisini bleiv riði dúgliga. 

Men nú verður hon aftur brúkt meira, serliga til árligu bátastevnuna í Vestmanna, har vanligt er, at fólk úr øllum heraðshornum, samlast í flokki í Hvalvík, har tey so ganga gomlu bygdagøtuna til Vestmanna.

Við fyrsta varðan vestanfyri Kellingarstein, deilir gøtan seg til Vestmanna og Kvívík. Her taka vit leiðina vestur um Hvalvíksskarð og haðani yvir á Hvalvíksbrekkuna, har útsýnið á leiðini er sera gott. Her síggja vit norður gjøgnum víða Saksunardal, sum er longsti dalur í Føroyum, meðan vit eystureftir síggja allar Eysturoyartindarnar, sum tættir daga upp móti himmalinum, t.d. Reyðafelstind, Halgafelstind, Múlatind, Svarbakstind og longst norðuri, hægsta fjall í Føroyum, Slættaratind. Meðan vit ganga Hvalvíksbrekkuna síggja vit víðu fløturnar og vatnbyrgingina við Mýrarnar, við Sneis og Loysingafjalli hvørjumegin við, og Skælingsfjalli í baksýninum. Sera hugnaligt og vakurt.

Her er so slætt, at í uml. 1950 koyrdi ein gravkúgv frá Hvalvík til Vestmanna umvegis Bjerndalsskarð, og heimaftur umvegis Hvalvíksskarð.

Haðani verður gingið oman í Bjarnadal har eisini ein vatnbyrging er. Hesin dalurin er heilt serstakur, við tað at hann er so langur og smalur. Eisini her er hugnaligt, vakurt og friðsælt at ganga, meðan heiðafuglurin setur sín dám á.

Ein kann síggja oman gjøgnum vøkru Bjerndalsgjónna við at ganga oman á sjálva vatnbyrgingina.

Eftir vatnbyrgingini ganga vit víðari eftir gøtuni, fram við Bjerndalsgjónni, til vit eru komin um sýnuna, har vit síðan spakuliga taka okkum oman móti vatnbyrgingini í Fonsdali, sum vit síðan ganga tvørtur um.

Haðani ganga vit niðan eftir Lómundoyrarryggi, tvørtur um hálsin og oman gjøgnum Rodlasagil, tvørtur um Gjógvará, og haðani oman eftir gøtuni bøgarðsportrið við  vatntangarnar í Miðalsbrekku. Eisini her er lætt og hugnaligt at ganga eftir víðu fløtunum við góða útsýninum vestureftir til Vágarnar og norður eftir, har vit m.a. síggja 626m. høgu Postulakirkju.

Tað er møguligt at ganga túrin úr báðum endum. Men tað er munandi lættari at ganga túrin úr Vestmanna, har hæddarmetrarnir eru 408 í mun til 534 úr Hvalvík. Tað er eisini tyngri at ganga niðan úr Hvalvik